To był czas wyczekiwany przez wszystkie siostry, które składały pierwszą profesję w 1973 r.
Tegoroczne Złote Jubilatki to: s. M. Kanizja Bladosz, s. M. Dariusza Breńska, s. M Klementyna Cabała, s. M. Barbara Ciągło, s. M. Teresilla Gorczyca, s. M. Tarzycja Mrowca, s. M. Klara Piątek, s. M. Mieczysława Pyśkiewicz, s. M. Imelda Rokosz, s. M. Regina Rembiasz, s. M. Imelda Rokosz, s. M. Halina Rosiek. Razem z nami były też dwie siostry: s. M. Eustella Józwik i s. M. Elżbieta Sajdak przeżywające 55 lat profesji zakonnej.
„Przywilejem” naszego wieku jest radość wspomnień. Ofiarowane nam przez Zgromadzenie dni odnowy duchowej 25.07 – 1.08 2023 r. były szczególnie wytęsknione dla naszej żywiołowej i bardzo zintegrowanej grupy. Patrząc wstecz, jesteśmy pokoleniem pewnego przełomu, bo kiedy w 1971 r. wstępowałyśmy do Zgromadzenia, była 100. rocznica śmierci naszego Ojca Założyciela, o którego beatyfikację się modliłyśmy. Jako postulantki pamiętamy wmurowanie z tej okazji pamiątkowej tablicy w kościele klasztornym w Dębicy i to, że poświęcił tę tablicę kard. Karol Wojtyła, z którym później – jako długoletnim papieżem od pamiętnego dnia wyboru – wiązały się nasze religijno-patriotyczne i osobiste przeżycia.
Mam też w pamięci migawkę z akademii z okazji tego wydarzenia: oto późniejsza długoletnia Przełożona Generalna, a wtedy studentka KUL s. M. Celina Czechowska z przejęciem recytuje tekst K. Makuszyńskiego: „Chcę serce moje jako bochen chleba pokroić dla tych, których głód uśmierca. Ty zasię spraw to, o Panienko z nieba, aby dla wszystkich starczyło mi serca”.
Takim „sercem” integrującym nasze grono były 3 śpiewające i tańczące „Kolbenki”. Chodzi o siostry pochodzące z Nowego Sącza śpiewające w scholi s. M. Kolbeny Niewiadomskiej : s. M. Magdalenę Adamek (nieżyjącą już byłą Prowincjalną Prowincji Krakowskiej), s. M. Halinę Rosiek (której dokonania w Zgromadzeniu i poza nim są powszechnie znane) i przede wszystkim s. M. Cecylianę Gawrzyńską. Ta ostatnia dynamiczna, wesoła, grała na gitarze, kochała śpiew i przyciągała młodzież, a po ponad 30 latach bycia służebniczką została klaryską, skąd Pan wezwał Ją do siebie 29.04.2015 r. Zostawiła nam po sobie pamiątkowy zeszyt z nutami i tekstami ok. 90 piosenek.
Nasza wspaniała mistrzyni w postulacie s. M. Daria Kozińska (niegdyś jedna z pierwszych żeńskich studentek teologii na KUL), jako radna generalna, chodziła wtedy często z maszynopisem A4 na narady związane ze zmianą Konstytucji w duchu Vaticanum II.
Byłyśmy też ostatnim gronem nowicjatu s. M. Ryty Bochenek, która wspominała swoją przedwojenną „Sodalicję Mariańską”.
Utalentowana medialnie s. M. Mieczysława Pyśkiewicz, (była Prowincjalna Warszawska i Wikaria Generalna) wyreżyserowała film z naszej zakonnej przeszłości, który z zachwytem oglądałyśmy w jeden z wieczorów z siostrami w domu generalnym. Można było zobaczyć (przy wspaniałej aranżacji muzycznej), kawał naszej historii: oto niewielki budynek, stanowiący dziś fronton obecnego domu generalnego, a obok drewniane baraki poniemieckie z Pustkowa stanowiące kuchnię, budynki gospodarcze i mieszkalne sióstr oraz „młode jubilatki” w świeckich strojach jako kandydatki, potem postulantki w welonikach, wreszcie ostatni w historii moment ich obłóczyn (otrzymanie habitu i rozpoczęcie nowicjatu). Zbliżają się właśnie w uroczystej procesji w kościele klasztornym, ubrane w białe, długie suknie i długie, przezroczyste białe welony z wiankami na głowie…
Przyznacie, że było co wspominać. Dziedzictwo owych ponad 90 piosenek, sięgające ich twórcy A. Duvala i polskich epigonów oraz piosenek oazowych towarzyszyło nam w tych dniach, gdy pielgrzymowałyśmy do Tuchowa – miejsca nowicjatu i ślubów wieczystych, na cmentarze naszych formatorek i formatorów, nie tylko w Dębicy, ale i w Tuchowie, w Ropczycach Witkowicach (gdzie spoczywa S. Mistrzyni Daria Kozińska) , w Nowym Sączu (grób s. Magdaleny Adamek), czy w Starym Sączu (grób s. Cecyliany Gawrzyńskiej). Nawet Matka Generalna Maksymilla Pliszka wiele z tych piosenek słyszała pierwszy raz! Nasza „trzecia młodość” wyglądała niemal jak pierwsza, nie przeszkadzał wózek czy laski, wszystkie oddychały pełną piersią.
Ks. kapelan Ireneusz Stolarczyk obdarował nas pięknym komentarzem do Listu Jana Pawła II do osób w starszym wieku a O. Andrzej Wodka, redemptorysta znany wielu pokoleniom służebniczek, wspaniałymi i głębokimi refleksjami w dniu skupienia zamknęli nasze przygotowanie do uroczystości jubileuszowej. Cały czas towarzyszyła nam Kochana Matka Generalna Maksymilla.
Bogu niech będą dzięki oraz Matce Generalnej za otwarcie na nasze potrzeby, Siostrze Przełożonej Symeonie Liro i wszystkim, u których gościłyśmy, za to odmłodzenie, które oby owocowało wieczną młodością po ukończeniu ziemskiej pielgrzymki.
s. M. Klara Piątek
