Pieśń: Twemu Sercu cześć składamy
Panie, Nasz Przyjacielu podczas ostatnich chwil swojego ziemskiego życia bł. Edmund Bojanowski przekazał słowa, które odczytujemy już od lat jako Testament. „Reszty Duch Święty nauczy Was…” Duch święty pobudził nasze serca kiedy odkrywałyśmy powołanie, uzdolnił nas podjęcia decyzji by podjąć powołanie i On dokonuje naszej formacji. Działa On w tajemniczej głębi naszego serca i objawia się w widzialnych owocach podobnie jak działał we wspólnocie Apostołów. Z głębi naszych serc prosimy działaj w nas w sposób dyskretny i decydujący prowadź nas na drodze naszego upodabniania się do Chrystusa. Duchu Prawdy i Posłuszeństwa pouczaj nas przypominaj o słuchaniu natchnień i prowadź. Zgodnie z naszym charyzmatem służby prowadź nas i abyśmy w nowym dziś odkrywały tą resztę i bycie dziś służebniczką pełniącą usługę chrzestną.
Eucharystyczne Serce jest źródłem naszego życia wspólnotowego i siostrzanego. Twoje Serce którym dzielisz się z nami w komunii świętej prowadzi nas ku wypełnianiu naszej misji w służbie Kościołowi i całej ludzkości, zgodnie z naszą pierwotną misją, której On również jest autorem bo z Nim współpracował bł. Edmund Bojanowski. Wspominamy słowa bł. Edmunda pokora i prostota są bez starczących wyniosłości otwartą niziną na jakiej Duch Święty rad się zwykle rozlewać. Bo z prostymi a pokornymi rozmowa Jego.
W Dzienniku pod datą 20.05.1853r bł. Edmund napisał: Byłem w Ochronie u siostry Angeliny. Oglądałem na jej stoliku obrazek, którego dawniej nie widywałem, przedstawiający ołówkiem narysowanego Zbawiciela z gorejącem sercem na piersiach, na które ręką wskazuje, a u spodu napis atramentem: To Serce nas złączy. Obrazek cały widać w pośpiechu nakreślony, ale dziwnie słodki i święty wyraz znalazłem w Obliczu Zbawiciela Mówiła mi Siostra, że to jedna z jej przyjaciółek przed pożegnaniem w pojeździe odrysowała ten wizerunek, a teraz chcąc go często mieć przed oczyma i zabezpieczyć od zepsucia, kazała go oprawić w ramki introligatorskie z podpórką. Ten fragment ukazuje nam nabożeństwo do Serca Bożego tej konkretnej siostry.
Czytając Dziennik czy wnikając w Regułę Służebniczek dostrzegamy jak ogromną miłością bł. Edmund darzył Serce Boże. Należał do Bractwa Serca Jezusowego o przyjęciu pisał w Dzienniku 27.01.1856 r. Ponadto w jego codzienności można zauważyć jak bardzo ufał Jezusowi i nie tylko przeżywał biblijną prawdę, że nasze imiona są wyryte na obu dłoniach Boga, czyli wszystko co On dla nas czyni jest w trosce o nas i nasze dobro. Żył także tym, że Chrystus na krzyżu wyrył nas na Bożym i w Bożym Sercu, z którego nikt i nic nie może nas wymazać.
Ojciec Edmund swoje serce oddawał Bogu każdego dnia, szczególnie podczas Eucharystii. W Sercu Jezusa, które jest ciche i pokorne szukał ukojenia w chwilach doświadczeń, których mu nie brakowało. Zapisując się do Bractwa Serca Jezusowego zobowiązał się do Czci Bożego Serca, do wynagradzania Bożemu Sercu wszystkich zniewag i do częstej spowiedzi św. i komunii świętej. Bł. Edmund rozsiewał dobro wokół siebie, które przyniosło plon stokrotny. Ponieważ nie udział innym tylko swojej serdeczności, ale jego dobroć była zanurzona w dobroci i miłosierdziu Boga. Dlatego tak się działo, ponieważ uczył się on tego miłosierdzia od najlepszego Mistrza Jezusa Chrystusa na Eucharystii, w której brał udział bardzo często, prawie codziennie. Również podczas częstego przystępowania do Sakramentu Pokuty i Pojednania, gdzie doświadczał bezwarunkowej miłości Boga. Często sięgał po Słowo Boże, które pomagało mu lepiej poznać Jezusa Jego sposób postępowania, myślenia. U początku każdego dnia wspólnie zawierzamy siebie i tych za których się modlimy w Boskim Sercu Jezusa. To Boskie Serce nas łączy i zobowiązuje abyśmy nieustannie troszczyły się o czystość serca.
Pieśń: Bł. Edmundzie do nieba wskazuj szlak
Litania do bł. Edmunda Bojanowskiego
