Pieśń: Krzyżu święty nade wszystko
Bł. Edmund Bojanowski swoją codzienność starał się przeżywać w rytm roku liturgicznego. Jego wiara, jak można przeczytać w Dzienniku, czy innych dostępnych notatkach, z każdym rokiem była coraz bardziej świadomie przeżywana. I chociaż szedł drogą prostej pobożności ludowej angażował całego siebie w modlitwę i praktyki modlitewne odpowiednie do danego czasu liturgicznego. Spójrzmy na czas Wielkiego Postu, jaki obecnie przeżywamy.
Bł. Edmund, Wielki Post zaczynał od spowiedzi świętej od początku wchodząc na drogę nawrócenia. W Jego Dzienniku możemy przeczytać, że uczestniczył w nabożeństwach Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali. „Po południu o 3ciej poszedłem na pasję do kościoła, skończyło się nabożeństwo o 6tej” – zapisał w Dzienniku 21.03.1856 r. Ponadto uczestniczył w rekolekcjach i nawet zadbał o to, by wygląd sal ochronkowych był na ten czas skromny i skłaniający do wyciszenia.
Dziś pierwszy raz w tegorocznym Poście kupiłem obwarzanków i przypomniałem sobie com słyszał od kogoś, że one należą do licznych symboli męki Pańskiej i podobno w ich kształcie chciano przedstawić wiązkę powrozów foremną, którymi krępowano Zbawiciela – Dziennik, 3.03.1854 r.
Jego wrażliwe serce skłaniało go do gestów miłosierdzia względem potrzebujących i nie tylko wspierając materialnie, ale nade wszystko troszcząc się o życie duchowe:
Widziałem chorą z Dusiny, od maszyny młockarskiej pokaleczoną. Słaba bardzo nadzieja utrzymania jej przy życiu. Lekarz i Siostry wszystko czynią, co mogą. Ja nie mogąc w niczem innem do jej ratunku się przyczynić, zostawiłem siostrze Józefie 3 złp. na Mszę św., która na uproszenie zdrowia dla chorej odprawi się w kapliczce na sali. – Dziennik 2.04.1855 r.
W innym miejscu pod datą 11.02.1857 r. tak zanotował:
Juliannę dziś już wezwano do chorego gospodarza Rocha, chociaż jej jeszcze nie znano. Dowód, że zaufanie ludu ustala się nie do samych osób Służebniczek Ochronkowych, ale już do sukienki, bez względu na osobę.
Swoją postawą bł. Edmund uczył pierwsze Służebniczki funkcjonowania w środowisku, w którym mieszkają, wskazując im ich zadania i misję.
Bojanowski kładł nacisk na ascezę życia codziennego, które składa się ze zwyczajnych, szarych chwil. Starał się uwrażliwiać siebie i innych na codzienne gesty i natchnienia do czynienia dobra. W Dzienniku pod datą 16.03.1854 roku odczytujemy ważne i dla nas wskazówki, szczególnie na czas Wielkiego Postu:
Drobniutkie te ofiary ze szczerego serca pochodzące, wielkimi są w oczach naszych i niemniejszymi pewnie przed Bogiem.
Bł. Edmundzie Bojanowski, miłośniku codzienności, wspieraj nas w wysiłkach, podejmowanych osobiście i wspólnotowo. Poprowadź drogą modlitwy, postu i jałmużny, aby czas Wielkiego Postu otworzył nasze serca na łaskę nawrócenia.
Litania do bł. Edmunda Bojanowskiego.
