O Tobie mówi serce moje, szukaj Jego oblicza
/Ps 27, 8/.
W każdej chwili, gdzieś na świecie sprawowana jest Eucharystia. Tam właśnie zatrzymuje się czas, kiedy wchodzimy w Wielką Tajemnicę Wiary. W obecnym roku duszpasterskim w Polskim Kościele wspólnie odkrywamy moc i dar Eucharystii.
W pewien grudniowy dzień modliłam się w kościele p.w. Bożego Ciała w jednym z dużych miast Polski. W prezbiterium wisi bardzo duży obraz przedstawiający ostatnią wieczerzę. Ten obraz, ukazujący uczniów, jakby nic nie rozumiejących, co w tej chwili się dzieje, pozwolił mi zrozumieć ważną prawdę. Oni byli świadkami tego wydarzenia, a ich oczy i serce nic nie pojmowały. To nie przeszkodziło Chrystusowi, aby uczynić cud i już na zawsze pozostać w Eucharystii. Mało tego, tych słabych, prostych rybaków, którzy nie znali się na niczym innym, jak tylko na łowieniu ryb uczynił SZAFARZAMI JEGO NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI. Dla nas, ludzi wiary wszystkie źródła biją od Eucharystii. Chrzest święty, jako pierwszy sakrament, najczęściej przyjmujemy właśnie podczas Mszy Świętej. Stajemy się Dziećmi Boga, gdy Jego serce daje się nam słabym jako dar. Podczas Eucharystii pierwszy raz przyjmujemy Chrystusa do serca, aby stał się naszym Przyjacielem na zawsze. Eucharystia łączy małżonków, którzy składają sobie przysięgę małżeńską i zapraszają Boga do swojego domu. Podczas Najświętszej Ofiary kandydaci na kapłanów otrzymują dar święceń. Podczas Eucharystii osoby konsekrowane oddają siebie Bogu na wieki. Widzimy, że najważniejsze wydarzenia z życia każdego katolika dokonują się właśnie podczas Eucharystii. Nie jest Ona jednak tylko sakramentem na wyjątkowe okoliczności – ONA JEST ŹRÓDŁEM! A do źródła przychodzi się codziennie. Ten kto odkrył źródło, nie przestaje czerpać z niego i będzie tak żył, aby jego drogi codziennie prowadziły go w tamtym kierunku.
2 lutego w Kościele Powszechnym będziemy przeżywali ŚWIATOWY DZIEŃ ŻYCIA KONSEKROWANEGO Eucharystia jest w centrum życia osób Bogu poświęconych. Sens oddania się Bogu polega na trwaniu w Nim, jak napisał św. Jan w swojej Ewangelii: Wytrwajcie w miłości mojej! /J 15, 9/. Św. Jan Paweł II, który ustanowił Święto Ofiarowania Pańskiego Światowym Dniem Życia Konsekrowanego, ostatnią swoją encyklikę napisał właśnie o Eucharystii. Pierwsze słowa jakie tam zapisał brzmią Kościół żyje dzięki Eucharystii. W 8 numerze tejże Encykliki wyraził bardzo osobiste świadectwo:
Gdy myślę o Eucharystii, patrząc na moje życie kapłana, biskupa i następcy Piotra, wspominam spontanicznie wiele chwil i miejsc, w których dane mi było ją sprawować. Pamiętam kościół parafialny w Niegowici, gdzie spełniałem moją pierwszą posługę duszpasterską, kolegiatę św. Floriana w Krakowie, katedrę na Wawelu, bazylikę św. Piotra oraz wiele bazylik i kościołów w Rzymie i na całym świecie. Dane mi ją było również sprawować w wielu miejscach na górskich szlakach, nad jeziorami i na brzegach morskich; sprawowałem ją na ołtarzach zbudowanych na stadionach, na placach miast… Ta różnorodna sceneria moich Mszy św. sprawia, iż doświadczam bardzo mocno uniwersalnego — można wręcz powiedzieć kosmicznego charakteru celebracji eucharystycznej. Tak, kosmicznego! Nawet wtedy bowiem, gdy Eucharystia jest celebrowana na małym ołtarzu wiejskiego kościoła, jest ona wciąż poniekąd sprawowana na ołtarzu świata. Jednoczy niebo z ziemią. Zawiera w sobie i przenika całe stworzenie. Syn Boży stał się człowiekiem, aby w najwyższym akcie uwielbienia przywrócić całe stworzenie Temu, który je uczynił z niczego. I w ten sposób On — Najwyższy i Wieczny Kapłan — wchodząc do odwiecznego sanktuarium przez swoją krew przelaną na Krzyżu, zwraca Stwórcy i Ojcu całe odkupione stworzenie. Czyni to przez posługę kapłańską Kościoła, na chwałę Najświętszej Trójcy. Doprawdy jest to mysterium fidei, dokonujące się w Eucharystii: świat, który wyszedł z rąk Boga Stwórcy, wraca do Niego odkupiony przez Chrystusa.” (EE 8).
Każdego dnia osoby konsekrowane stają wobec Wielkiej Tajemnicy Wiary, wokół Chrystusa, który JEST, który BYŁ i który PRZYCHODZI. To spotkanie daje siłę na cały dzień, aby z Eucharystycznym Chrystusem wejść w niełatwą dziś rzeczywistość i posługiwać tam, gdzie On je postawił. Adoracja, Eucharystia, Słowo Boże to klucze, aby dziś móc dotrzeć to potrzebujących. To również klucze do odkrycia życiowego powołania. Eucharystia otwiera na wspólnotę, bo jest sprawowana we wspólnocie. W Tym Sakramencie Miłości osoby konsekrowane odnajdują źródło służby. Eucharystia to też Tajemnica Charyzmatów, którymi w różnorodności Zgromadzeń Zakonnych i Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego obdarowuje Bóg swój umiłowany Kościół. Dwa stoły łączą wiernych przy Eucharystii – stół Bożego Słowa i Stół Eucharystyczny – tajemnica przemiany i życia. Dziś tak bardzo jesteśmy zapraszani do trwania przy Jezusie w czasie Adoracji. Miłości do Eucharystii uczą nas nieustannie święci w tym Założyciele Zgromadzeń Zakonnych. To niejednokrotnie Eucharystia była inspiracją i duchową siłą do pełnienia woli Bożej, do znoszenia trudów przy zakładaniu danego Zgromadzenia.
Pragnienie kapłaństwa i odprawienie chociaż jednej Mszy św. dla Sióstr Służebniczek przez wiele lat wypełniało serce bł. Edmunda Bojanowskiego.Zapisał to w jednym z Listów skierowanym do ks. Hieronima Kajsiewicza 16.02.1871 r., na kilka miesięcy przed swoją śmiercią:
Przewielebny Ojcze!
Dowiaduję się od ks. Brzezińskiego, że prośba moja pokorna do ks. Arcypasterza naszego o udzielenie pozwolenia na wyświęcenie w Rzymie łaskawie została przyjęta. Postanowiłem przeto korzystać z tej łaski Arcypasterza, aby jak najprędzej dojść do celu najgorętszych pragnień moich i udać się do Rzymu. Dziś udaję się do Przewielebnego Ojca z uniżoną prośbą o łaskawą pomoc i pośrednictwo. czuję się niegodnym urzędu kapłańskiego i obawiam się, aby niedostateczne moje wiadomości tak z teologii jak w języku łacińskim nie były mi do niego przeszkodą. Pragnę jednak tego urzędu, bo serce moje go pragnęło od lat młodości; znajomi i przyjaciele moi, do których liczę i Przew. O. Semenenko, dodawali mi śmiałości zachęcaniem i pobudzaniem do kapłaństwa. Co do niedostatecznych wiadomości moich, życzliwi mi przyjaciele czynią nadzieję, że ze względu na nie, uzyskam łaskę wyświęcenia Ad Solam Missam, a ostatecznie, że uzyskam pozwolenie na odprawianie Mszy świętej De Beata.
Innego już nie mam życzenia w życiu moim, jedno, aby kapłańską ofiarą Mszy św. przeprosić Pana Boga za wszystkie grzechy moje i podziękować Mu za tyle od Niego doznanych dobrodziejstw. Racz Przew. Ojcze podać mi rękę, bym przy jego pomocy mógł dojść do ołtarza.
Ośmielony wielu dowodami przyjaźni Przew. Ojca proszę o łaskawą wiadomość, czy mógłbym mieć nadzieję otrzymania święceń w Rzymie – i jakie wymagania i warunki postawione mi będą. Skoro otrzymam pomyślną odpowiedź, chciałbym już w marcu przybyć do Rzymu. Nie piszę więcej o sobie, bom słyszał od ks. Brzezińskiego, że ks. Prałat Koźmian był łaskaw ze swej strony pisać w moim interesie do Przew. Ojca. Łaskawej odpowiedzi oczekiwać będę w Górce Duchownej, gdzie obecnie mieszkam. Polecając się świętym modłom łączę wyrazy najgłębszego uszanowania Przew. Ojcu i Ojcu Semeneńce.
Bóg miał inne plany – umarł jako świecki. Żył mocą eucharystycznego spotkania z Jezusem, który wzmacniał jego siły fizyczne i duchowe.
Eucharystia to miejsce, gdzie osoby szukające swojego życiowego powołania bardzo często odnajdują światło do tego, co mają czynić i jaką drogą pójść. Wszystkich młodych pragnących odkryć swoje powołanie zachęcamy do częstego uczestnictwa w Eucharystii i adoracji Najświętszego Sakramentu.
Święto Ofiarowania Pańskiego zaprasza nas do składania podczas Eucharystii nieustannej prośby o nowe, gorliwe i święte powołania do kapłaństwa i życia konsekrowanego. Patronem tegorocznej modlitwy może być św. Jan Paweł II, którego pielgrzymki i spotkania z ludźmi łączyły tłumy wokół Najświętszej Ofiary. Patronem może być także bł. Edmund Bojanowski, człowiek świecki o sercu kapłańskim.
s. M. Katarzyna Szulc
