Spotkali bł. Edmunda w różnych miejscach: na katechezie, w szkole, bo uczyła ich Siostra Służebniczka, a jeszcze inni już znali go od przedszkola, bo uczęszczali do Ochronki prowadzonej przez Siostry. Są i tacy, którzy poznali Edmunda kiedy przyszli, bo inni ich zaprosili. Zaczynają tworzyć wspólnotę, spotykają się na Sobotach ze Słowem i spotkaniach formacyjnych podczas, których poznają siebie, odkrywają swoje talenty i uczą się nimi służyć. Można powiedzieć, że są przeznaczeni do zadań specjalnych, bo kiedy trzeba ułożyć stoły są, kiedy trzeba pomóc w lekcjach są, kiedy trzeba przygotować przedstawienie są.

Mają w sobie dużo dobra i podejmują zadania. Idą razem we wspólnocie, chociaż każdy jest inny, wyjątkowy. Po roku spotkań stają się widoczni w lokalnym środowisku, bo podjęli się animacji muzycznej z siostrami podczas Pieszej Pielgrzymki do Tuchowa i Częstochowy, przygotowali przedstawienie o Janie Pawle II i Pogadanki o Polsce i Polakach, urozmaicili śpiew podczas Lekcji Patriotycznej. Animują muzycznie i to nie tylko wspólne Eucharystie. Posłuchajmy kim jest dla nich bł. Edmund Bojanowski.

Ola pisze tak: Bł. Edmund Bojanowski jest dla mnie człowiekiem pełnym dobra. Od którego mogę uczyć się dawać dobroć i tą dobrocią się dzielić. Ten świecki człowiek jest dla mnie szczególnie ważny, gdyż towarzyszy mi od najmłodszych lat. Przez posługę Sióstr Służebniczek które spotykam mogę go lepiej poznać i przekazywać jego naukę.  Edmund bardzo kochał dzieci, a ja jako wolontariuszka przy Placówce Wsparcia Dziennego ,,Promyki Nadziei’’ staram się tą miłością obdarowywać najmłodszych bo jak sam Edmund powiedział ,,Od dzieci trzeba zacząć odrodzenie ludzkości’’. Oprócz dzieci, Bojanowski kochał Niepokalaną, najdoskonalszą z Matek i ja pracując z dziećmi chce być dla nich taką mamą, która pokazuje szlak do nieba przez czynienie dobra. Edmund jest dla mnie przewodnikiem w posłudze którą pełnię w Placówce. Podczas ostatniej Mszy Świętej w kościele klasztornym podczas, której nowi wolontariusze zostali przycięci do wolontariatu, ksiądz kapelan Ireneusz Stolarczyk powiedział do nas, wolontariuszy, że często widzimy kogoś kim trzeba się zająć, ale ta osoba ma już swojego ,,anioła stróża”. Natomiast czasem osoba, która potrzebuje tego ,,anioła stróża”, nie ma go. Zadajemy sobie wtedy pytanie: ,,Boże dlaczego ty go zostawiłeś”. Po jakimś czasie okazuje się jednak że to właśnie Pan Bóg nas postawił, aby komuś pomóc. Ks. Kapelan poruszył również kwestię lęku, który jest nieodłącznym elementem w życiu młodego człowieka. Możemy się bać, ponieważ nie przygotowaliśmy się na zajęcia w szkole czy nie wypełniliśmy swojego obowiązku. Jednak lęk może przerodzić się w pragnienie. A podstawą pragnienia jest gotowość by zrobić nawet jeden krok do przodu. Często młodzi ludzie boją się dołączyć do nowej grupy, ponieważ boją się i brakuje im odwagi, aby zrobić coś więcej.

Hasłem naszego wolontariatu są słowa Edmunda Bojanowskiego:

Trzeba ofiarować samego siebie tym wszystkim, którzy nas potrzebują.

Myślę, że te słowa powinny być zapisane w sercu każdego wolontariusza.

Nikola głośno mówi, że Edmund jest dla niej osobą przez duże O. Był prosty i zwyczajny i to mi się w nim podoba. Świetlica jest moim Domem od wielu lat.

Vadim mówi z serca, że jest on człowiekiem, który miał chęć pomagać innym i nie był zmęczony. Miał chęć do życia i w tym mnie inspiruje.

Przychodzą, bo chcą i to cieszy oraz raduje. Jako młodzi chcą zostawiać po sobie ślad i naprawdę im się to udaje. Są najpiękniejszym prezentem na Edmundowe 209 urodziny.

Wraz z Siostrami, podczas niedzielnej Eucharystii w kościele klasztornym, dzielili się wiarą angażując się w liturgię poprzez śpiew, czytania, modlitwę wiernych. Każdy otrzymał obrazek z modlitwą do bł. Edmunda Bojanowskiego i Edmundowego obwarzanka.

Wszystkich pragnących dołączyć do Wolontariatu Dobroci serdecznie zapraszamy.

s. Klaudia Surdel

Zapraszamy do wysłuchania kazanie wygłoszonego podczas Mszy z okazji 209 urodzin bł. Edmunda: