Słowa Litanii wspominają o Tobie, Ojcze Edmundzie, jako o „przykładzie ufnego zawierzenia Bogu”. To słowa zaczerpnięte z postawy, która była niejako szczególnym rysem Twojej duchowości. a tą postawą było zawierzenie, i to ono pozwoliło Ci osiągnąć świętość.
Jednak, co tak naprawdę znaczyło dla Ciebie to słowo? Jak wyglądało Twoje ZAWIERZENIE? Odpowiedź jest krótka. Ty pozwoliłeś Bogu być… Bogiem. Ale nie tak ogólnie. Dla Ciebie to był konkret. Bóg stał się Panem Twoich decyzji, wyborów, Twojej pracy i zaangażowania. A ja, Ojcze, tak często chcę być samodzielna i niezależna, chcę sama ze wszystkim dać sobie radę. Wciąż wydaje mi się, że muszę wszystko zrobić sama. Jakby ode mnie wszystko zależało, a przecież wcale tak nie jest…
U Ciebie, Ojcze, było zupełnie inaczej. Pomiędzy tym, co robiłeś, a tym, co zostawiałeś Panu Bogu do zrobienia, istniała niemalże idealna harmonia. Pełna współpraca z łaską. Znałeś granicę, wiedziałeś, co należy do Ciebie. Gdy okazało się, że nie możesz przyjąć upragnionych święceń kapłańskich, nie zbuntowałeś się i – jak we wszystkim – odnalazłeś i w tym wolę Boga.
Bł. Edmundzie, droga zawierzenia nie jest drogą łatwą. Prowadzi PROSTO do Nieba, ale to ścieżka wąska i kamienista. Między jednym wyborem, a drugim… Jestem przekonana, że Ktoś musiał Ci w tym pomóc.
Kto? Nikt inny, jak Twoja Matka Maryja. To szczególna Kobieta w Twoim życiu. Ją postawiłeś za wzór wszystkim siostrom piszą, że „Bez Niej trudno byłoby żyć na świecie”. Coś Cię musiało, w Maryi Ojcze Edmundzie urzec, coś zachwycić, może zastanowić. W każdym razie właśnie to „coś” sprawiło, że tak bardzo Jej zaufałeś. Bo czy nie trzeba zaufać komuś, jeśli powierza się mu dzieło swojego życia, owoc mozolnej pracy, trudu i wysiłku? Ty, drogi Ojcze, zawierzyłeś Jej całe nowo powstające Zgromadzenie – Służebniczek Niepokalanej. „Tobie oddaję wszystkie owoce mojego życia i posługi (…), Tobie ufam i Tobie raz jeszcze wyznaję: Totus Tuus, Maria!” – są to słowa, które niespełna dwa wieki później wypowiedział św. Jan Paweł II, które bardzo dobrze odzwierciedlają Twoje codzienne zawierzenie Niepokalanej, a przez Nią – Twoje zaufanie Bogu. Wiedziałeś przecież dobrze, że „Bóg kieruje wszystkim”.
Błogosławiony Ojcze Edmundzie, przykładzie ufnego zawierzenia Bogu, wstawiaj się za mną u Boga, abym nauczyła się ufać, jak zaufała Maryja i jak zaufałeś Ty. Amen.
s. M. Dorota Koperniak
