Liturgiczne wspomnienie bł. Edmunda Bojanowskiego obchodzimy w Kościele od 25 lat w rocznicę jego śmierci 7. sierpnia. Od momentu beatyfikacji można powiedzieć, że ten błogosławiony „wyszedł” z domów Służebniczek i zaczął inspirować wielu świeckich do szukania światła wiary. Trafił ze swoim przesłaniem w różne środowiska, jak czynił to w swoim ziemskim życiu „jednocząc wielu wokół dobra”.
Wielkim darem po beatyfikacji stał się Program Wychowania z koncepcją pedagogiczną bł. Edmunda opracowany przez siostry. Budował on system wychowania przeniknięty ideą religijną, oparty na biblijnym przesłaniu, że człowiek jest stworzony na obraz i podobieństwo Boga. Wskazał na integralne wychowanie człowieka, jako osoby. Naturę, historię i religię Bojanowski rozumiał jako »horyzonty« wychowania – nie tylko w sensie doraźnych zaleceń, ale przede wszystkim jako drogowskazy. W jego koncepcji wychowania odnajdujemy bardzo wiele odniesień do przyrody i środowiska naturalnego, w jakim dorastają dzieci. Wszystko to było i jest dla Bojanowskiego środkiem i narzędziem, aby ukształtować dzieci do postawy wdzięczności wobec Stwórcy oraz umiejętności dostrzegania najmniejszych darów, jakimi obdarzył ich Pan Bóg. Ten program jest realizowany nie tylko w ochronkach prowadzonych przez Siostry Służebniczki, ale również w miejscach, gdzie siostry bezpośrednio nie posługują. W swoim założeniu zakłada formację dziecka we wszystkich jego sferach.
Bł. Edmund Bojanowski praktykował wiarę idąc drogą Kościoła w rytmie roku liturgicznego. Jego wierność w codzienności stała się inspiracją do powstania wspólnoty „Rodzina bł. Edmunda Bojanowskiego”. Po beatyfikacji „Rodziny Edmundowe” rodziły się w miejscach posługi i obecności sióstr, przy wspólnotach czy parafiach.
Każda z tych grup jest inna, bo w każdym miejscu inna jest jej specyficzna rola we wspólnocie lokalnej. Te prawie tysiąc osób należących do Rodziny bł. Edmunda Bojanowskiego łączy jego duchowa sylwetka, jako człowieka wewnętrznie zintegrowanego, zaangażowanego tu i teraz. Dziś Rodziny są wspólnotami, które pomagają innym przeżywać samotność, towarzyszą chorym modlitwą, obecnością, wspierają dzieci i potrzebujących, umacniają swoją wiarę przez wspólne pielgrzymowanie. Ta duchowa wspólnota jest owocem beatyfikacji bł. Edmunda Bojanowskiego.
W swoich relikwiach bł. Edmund dotarł do wielu kaplic i parafii w Polsce, jak i po za jej granicami. Przybył w miejsca, gdzie siostry realizują charyzmat służby, ale również jest w miejscach gdzie sióstr fizycznie nie ma. Za życia Bojanowski często przebywał w kościele na Eucharystii i adoracji, a teraz zamieszkał w wielu świątyniach i wstawia się za nami.
Życie bł. Edmunda stało się inspiracją dla różnych środowisk. Powstały opracowania biograficzne, prace naukowe, książki, a nawet utwory muzyczne, przedstawienia teatralne, obrazy czy ikony. Jest patronem stowarzyszeń, szkół, a nawet orkiestry. Animuje młodych i starszych w tworzących się wolontariatach. Jest również inspiracją dla samorządowców i lokalnych społeczników.
Warto zadać sobie pytanie: Dlaczego on nadal inspiruje? Co jest tajemnicą jego świętości, która nie odrzuca, ale pociąga?
Bł. Edmund, to człowiek wewnętrznie spójny, mający jasny cel życia. Dzięki osobistej formacji duchowej, która zakłada wysiłek pracy nad sobą, spojrzał na siebie oczami Boga. Pomocą były dla niego osobiste rekolekcje, które odprawiał u Jezuitów w Śremie. W jego notatkach odnajdujemy przepisaną pierwszą medytację Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli. Miał świadomość, że aby dążyć do celu, to trzeba uporządkować swoją historię życia. W codziennych wyborach kierował się zasadą „świętej obojętności”, która zakłada nie tylko rezygnację z czegoś, ale nade wszystko przyjęcie tego, co Pan Bóg zaplanował. W życiu bł. Edmunda Bojanowskiego bardzo widoczna jest postawa „magis”, czyli więcej, lepiej, bardziej, pełniej. Pragnąc „więcej” szukał Boga we wszystkim, aby „więcej” kochać i „więcej” Mu służyć.
W zsekularyzowanym świecie Bojanowski odsłania się jako człowiek przejrzysty, zjednoczony, scalony z celem, jakim jest życie i stawanie się obrazem oraz podobieństwem Boga na ziemi. Staje pośród nas jako człowiek pełen nadziei, którą złożył w Bogu wierząc, że ta „zawieść nie może, bo miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany”.
Wzywajmy wstawiennictwa bł. Edmunda w czasach, w których Duch Święty daje nam żyć i prośmy, abyśmy umieli w codzienności dostrzegać Boże znaki. Bł. Edmund wskazuje także na postawę Maryi, od której uczył się dawać swój czas Bogu i ludziom. Wszechstronność bł. Edmunda Bojanowskiego to owoc odkrycia jego osobistych darów i połączenia ich z darami tych, z którymi żył na co dzień w swojej społeczności.
s. M. Katarzyna Szulc
ZAPRASZAMY do zapoznania się z artykułami opublikowanymi w Zeszytach Naukowych KUL w 2017 r. poświęconych w całości osobie i dziełu bł. Edmunda Bojanowskiego_kliknij TUTAJ
ZAPRASZAMY również do posłuchania piosenki o bł. Edmundzie w wykonaniu Zespołu „Promyczki” i obejrzenia fragmentu filmu:
