W dniach 15-17 marca 2024 r. w Tuchowie u Ojców Redemptorystów odbył się zjazd formacyjno-szkoleniowy dla sióstr i pań pracujących w Ochronkach naszego Zgromadzenia. Poniżej przedstawiamy dwie relacje z tego spotkania.

Dokształcanie rozpoczęło się w Sanktuarium Matki Bożej Tuchowskiej piątkowym nabożeństwem drogi krzyżowej, której motywem przewodnim był temat nakładanych przez nas masek uniemożliwiających nam stanięcie w prawdzie wobec samych siebie i bliźnich. 

W sobotę po wspólnej modlitwie Liturgią Godzin odbyły się spotkania w dwóch grupach:  siostry z Matką Generalną Maksymillą Pliszką, a świeckie nauczycielki z s. Wikarią Małgorzatą Kaput. Następnie odbyła się prelekcja, którą wygłosił ks. dr hab. Ireneusz Stolarczyk – Kapelan domu generalnego w Dębicy, ukazująca Jezusa jako wzór wychowawcy i nauczyciela. Ksiądz Kapelan pokazywał, jak ważna jest osobowa relacja nauczyciela z konkretnym dzieckiem oraz indywidualne podejście do niego. Dał nam również wskazówki, jak w duchu bł.  Edmunda Bojanowskiego być dobrą siostrą i matką dla dzieci, które Bóg stawia na naszej drodze oraz jak wspierać ich rodziców. Podkreślił ważność samowychowania, które musi być pierwsze w stosunku do wychowywania innych.

W południe uczestniczyłyśmy we Mszy Świętej w Sanktuarium, której przewodniczył O. Łukasz Drożak CSsR. Kazanie umocniło nas w byciu naśladowczyniami Jezusa. Mocno dotknęły nas słowa o potrzebie, wręcz konieczności, wydawania dobrych owoców. Pracując nawet dużo i rzetelnie, ale bez Jezusa, możemy co najwyżej wypuścić liście, ale dopiero zakorzenienie się w Jezusie pozwoli nam wydać owoce i być prawdziwymi w prowadzeniu innych do Niego, co jest naszym celem.

W godzinach popołudniowych wysłuchałyśmy dwóch wykładów p. Krystyny Zając, która czerpiąc z bardzo bogatego warsztatu swojej pracy z dziećmi pokazywała, jak wielkie dziedzictwo pedagogiczne zostawił nam bł. Edmund Bojanowski. Miałyśmy okazję przypomnieć sobie wytyczne Ojca Założyciela, który m.in.mówił: „Co do prowadzenia dzieci zachować najdrobniejsze szczegóły, które są przepisane, bo nie uwierzycie, jak wielkiej w tym jest wagi każda, choćby rzecz najdrobniejsza”. 

Wieczorem s. Małgorzata Kaput podjęła temat standardów ochrony małoletnich w naszych ochronkach, a na zakończenie dnia podczas pracy w grupach, utwierdzałyśmy się w praktycznej realizacji koncepcji pedagogicznej bł. Edmunda w codziennej pracy z dziećmi. Był czas na refleksje, na analizowanie tego, czym i jak zajmujemy się na co dzień. Dzieląc się między sobą doświadczeniami i trudnościami ubogacałyśmy się wzajemnie. 

Niedziela upłynęła nam pod znakiem podsumowań pracy w grupach oraz spotkaniu z O. Januszem Sokiem CSsR, który podkreślił ważność pracy z małymi dziećmi uświadamiając nań, że owoców tejże pracy być może nigdy nie zobaczymy. Nie mamy się jednak zniechęcać. Mamy siać ziarna, które w swoim czasie będą kiełkowały i rosły w każdym człowieku indywidualnie. Ojciec zwrócił też naszą uwagę na różne zagrożenia, z którymi już teraz spotykamy się w pracy z dziećmi.

Uwieńczeniem naszego zjazdu była Msza Święta, podczas której zawierzałyśmy Bogu naszą posługę wśród dzieci oraz ich rodziny.

Te trzy dni wspólnych spotkań, prelekcji, modlitwy, dzielenia się doświadczeniem, okazały się bardzo ważnym i potrzebnym dla nas czasem. Wierzymy że teraz rozpoczynamy kolejny etap – wydawanie dobrych owoców.                                                        

s. M. Agnieszka Jurek

W dniach 16-17 marca 2024 roku miałam okazję uczestniczyć w spotkaniu formacyjno – szkoleniowym dla nauczycieli pracujących w ochronkach. Mając za sobą 15 – letnie doświadczenie w tuchowskiej placówce, jest to już moje kolejne spotkanie tego typu. Temat dotyczył, jak zawsze sprawy najważniejszej, jaką jest wychowanie dzieci w wieku przedszkolnym. Treści zaproponowane podczas spotkania były bardzo bogate. Nie sposób zrelacjonować tego, co zostało tam powiedziane, jednak odniosę się tylko do kilku kwestii, które według mnie będą miały wpływ na moją dalszą pracę. Niewątpliwie spotkania, w których jest okazja wymienić się doświadczeniami z pracy zawsze pozostają najcenniejsze. Jak różni jesteśmy, tak różne są spojrzenia na wiele spraw dotyczących wychowania dzieci. Jednak wszystkie sposoby realizacji tego najważniejszego zadania do jakiego zostałyśmy powołane, wypływają z koncepcji bł. Edmunda Bojanowskiego. Takie spotkanie to również doskonała okazja do poznania wielu osób i rozmowy nie tylko z siostrami, ale też z paniami, pracującymi w różnych ochronkach. 

Ks. Ireneusz Stolarczyk w swojej konferencji zwrócił uwagę na to, co powinno być priorytetem w każdym procesie wychowawczym, tj. budowanie relacji. Jego słowa w odniesieniu do fragmentu Ewangelii wg św. Jana, o uczniach idących do Emaus, pozwoliły odkryć prawdę, która może z jednej strony jest oczywista, jednak tak często staje się niezauważana: to nawiązywanie relacji jest początkiem i fundamentem, które w późniejszym czasie wydaje owoce. 

Mimo wielu lat pracy w ochronce niezmiennie warto przypominać sobie, że wychowanie powinno obejmować wszystkie obszary rozwoju człowieka i żaden z nich nie może zostać zaniedbany, albo pominięty. Pani Krystyna Zając udzielając nam bardzo cennych wskazówek do realizacji wskazań bł. Edmunda Bojanowskiego zawartych w Programie wychowania przedszkolnego, zmotywowała nas do szukania prostych rozwiązań. Zwróciła uwagę na jasność przekazu, dając przykłady konkretnych zabaw w grupie przedszkolnej. 

W świecie, w którym obecnie przyszło nam żyć trzeba być naprawdę bardzo czujnym, a bycie nauczycielem wychowania przedszkolnego zobowiązuje nas do pełnej odpowiedzialności za powierzone nam dzieci. Dlatego tak ważne stają się tego typu spotkania, które porządkują i oczyszczają niejako nasze myśli i działania, wydobywając na pierwszy plan wartości chrześcijańskie. 

Jak wiadomo ważne jest nie tylko kształcenie naszego intelektu, ale też zadbanie o stronę duchową. Poprzez udział w Eucharystii i we wspólnej modlitwie mogłyśmy umocnić naszego ducha, by każdego dnia z odwagą stawać jako świadkowie Tego, który jest naszym Życiem i Zmartwychwstaniem, podążając za słowami bł. Edmunda Bojanowskiego, który mówił, że „dzieci nie słowem, lecz życiem uczyć trzeba, jak żyć mają.” 

Kinga Kara