„Teraz bardziej potrzebny”

Na starej fotografii dobrymi oczami
Patrzysz na nas przez dawne okulary
Teraz bardziej potrzebny i jak ojciec bliski
Uczysz wielkich powołań i dziecięcej wiary.
Nie dla Ciebie laurki, drukowane wiersze
Trąba szerokiej sławy, długie komplementy-
Boisz się kanonizacji siedząc cicho w niebie
Jak każdy przyzwoity i porządny święty.
Patrzysz na służebniczki służące dziś wszystkim
Panie, już przed Soborem – całkiem soborowy
Głosisz laikat dobrych ludzi świeckich
Ucząc stale Jezusa najprostszymi słowy.
Edmundzie Bojanowski, przemilczany Panie
Cichy i nieśmiertelny jak wspomnienie drogie –
Ucz nas ukrytego a wielkiego dzieła
Bogu dziękując za to, że jest Bogiem.
(ks. Jan Twardowski)

13 września 2020 r. w rozpoczął się X Tydzień Wychowania, którego hasłem jest wezwanie „Budujmy więzi”. W tym kontekście podejmujemy refleksję na temat wychowania.

W Konstytucjach naszego Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Bogarodzicy Dziewicy Niepokalanie Poczętej mamy zapis, że jedną z dziedzin naszej posługi apostolskiej jest „chrześcijańskie wychowanie i nauczanie dzieci, zwłaszcza w wieku przedszkolnym”.

W pierwszej Regule Służebniczek czytamy: „Dzieci jako najdroższy skarb Jezusa Pana, niechaj starannie i w miłości pielęgnują, aby stawając się maluczkimi przed Bogiem, przysługiwały się Jezusowi Panu, który nie tylko sam stał się Dzieciątkiem, ale też w dzieciach chciał być uwielbionym”.

Bł. Edmund Bojanowski – wybór myśli:

– o ważności pierwotnego wychowania:

• Jak lud pojmuje ważność pierwotnego wychowania i jak to pojęcie związane jest z życiem Dzieciątka Jezus, które jedynym zawsze jest dla ludu wzorem wychowania, przekonamy się, gdy spojrzymy głębiej w mniemania i wierzenia ludu otaczające fantazyjną atmosferą dzień narodzenia Pańskiego. Już to jest ogólną wiara ludu, iż jak kto pędzi dzień Wigilii, tak cały rok spędzać będzie, czyli jak kto od narodzenia pierwsze dni młodości spędza, tak całe życie spędzać będzie.
• Zadaniem pierwotnego wychowania nie jest żadna szkolna nauka, lecz nauka życia. Słowa nauki tu nie wystarczą: dzieci nie słowem, lecz życiem uczyć trzeba, jak żyć mają.

– o celu wychowania:

• Najwyższym celem wychowania jest, aby człowiek stał się obrazem i podobieństwem Boga na ziemi.
• Wychowanie według bł. Edmunda (…) jest zachowywaniem obyczajów rodzinnych – ma charakter zachowawczy tych zwyczajów, z których idą obyczaje. W Zbiorze artykułów z dziedziny wiedzy i wychowania napisał: Czym ranne wstanie i rychłe zasianie, tym też jest wczesne wychowanie. Tu więc zacząć się musi odrodzenie ludzkości (..) przede wszystkim w życiu rodzinnym, domowym, w obrębie wczesnego wychowania.

W procesie wychowania bł. Edmund Bojanowski wyróżnia następujące rodzaje treści wychowania:

religijno-obrzędowe: element wychowania chrześcijańskiego; troska o prawidłowy rozwój życia religijnego.
moralno-społeczne: tworzenie pozytywnych przyzwyczajeń, wychowanie patriotyczne.
umysłowo-artystyczne: rozwój psychiczny dziecka, doskonalenie uzdolnień.
opiekuńczo-fizyczne: poczucie bezpieczeństwa, zaspokojenie potrzeb biologiczno- fizjologicznych.

Poglądy bł. Edmunda odbiegały od szablonu ówczesnej epoki. Bojanowski uważał, że w wychowaniu należy uwzględnić właściwości psychiczne każdego dziecka, tempo jego rozwoju duchowego i fizycznego, poziomu jego inteligencji, zainteresowania, uzdolnienia i charakter. Podkreślał, że siostry swoim osobistym przykładem życia, postępowania, swą osobowością mają w dzieciach wskrzesić to, co najwartościowsze, by mógł się dokonać wszechstronny rozwój wychowanka.

Błogosławiony Edmundzie, wychowawco dzieci i młodzieży, wzywając Twojego wstawiennictwa zawierzamy Bogu wszystkie dzieci i młodzież, które powierzone są naszej trosce wychowawczej.

Polecamy Twojemu orędownictwu dzieci przychodzące do naszych ochronek, świetlic. Wzywamy wstawiennictwa za dziećmi i młodzieżą, które nasze siostry katechizują i otaczają opieką w duszpasterstwie parafialnym. Prosimy, aby wychowankowie wzrastali w Bożej łasce, a wszystkim siostrom służącym dzieciom i młodzieży wypraszaj potrzebne dary i łaski.

oprac. s. Benita Bochenek