Kiedy ostatnio modlę się w kaplicy bardzo często moje myśli biegną do Betlejem. W naszej kaplicy przy Dziecięciu i Jego Matce nie ma św. Józefa. Chociaż tak naprawdę On jest, zawsze w „cieniu Ojca”, ale jest.
Czytając ostatni List Papieża Franciszka o św. Józefie „Patris Corde – Ojcowskim Sercem”, spoglądam na tego Patrona Kościoła, jako na osobę najbliższą Maryi w przeżywaniu Tajemnicy Narodzenia. Nic niemówiący świadek wydarzeń zbawczych. Milczy na kartach Ewangelii, ale za to mówi gestami czułej obecności oraz odpowiedzialności za Jezusa i Jego Matkę. Można powiedzieć, że nie odegrał najważniejszej roli, ale całym sobą pomógł Maryi wypełnić wolę Ojca. To bardzo ważny Patron na dzisiejsze czasy! Szczególnie teraz potrzeba nam oddanych towarzyszy drogi, opiekunów, patronów, świadków… Potrzeba ojców, chłopców, mężczyzn o „ojcowskim Sercu”, jak napisał Papież Franciszek:
Święty Józef przypomina nam, że ci wszyscy, którzy są pozornie ukryci lub na „drugiej linii”, mają wyjątkowy czynny udział w historii zbawienia. Im wszystkim należy się słowo uznania i wdzięczności.
Wychowywani jesteśmy w kulturze, która narzuca nam stawianie siebie w centrum uwagi, a Papież Franciszek o św. Józefie pisze, że: „Nigdy nie stawiał siebie w centrum. Potrafił usuwać siebie z centrum a umieścić w centrum swojego życia Maryję i Jezusa”. Współczesność ukazuje nam drogę samorealizacji, a tymczasem Józef uczy nas uważnego słuchania, nawet we śnie.
Piszę o tym na początku Nowego Roku, gdzie przed nami wiele niewiadomych. Ważne, aby od początku starać się być wdzięcznym za wszystko, co nas spotyka. Może warto założyć „okulary wiary” by, jak pisze Papież Franciszek, problem odczytywać, jako szansę, a nie zagrożenie?
Aby bliżej poznać św. Józefa i zaprzyjaźnić się z Nim, polecam książkę pt. „Cień Ojca” – Jana Dobraczyńskiego, o której wspomina Ojciec Święty we wspomnianym Liście. To dobra lektura na długie zimowe wieczory…
Każdy z nas ma do wypełnienia zadanie – wyjątkowe, ważne i niepowtarzalne. Nikt inny go za nas nie wypełni. I chociaż może się wydawać, że czasem nas ono przerasta, to patrząc na przykład św. Józefa, możemy mieć pewność, że nie zostaniemy sami, że do końca przy nas będzie Jezus i Jego Matka.
