Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny jest dobrą okazją, aby spojrzeć na Maryję jako naszą codzienną ucieczkę i Patronkę walki o pierwszeństwo Boga w naszym życiu. Dzień 8 grudnia to także Patronalne Święto Zgromadzenia Sióstr Służebniczek. W obecnym roku przez nowennę przygotowywałyśmy się w naszej rodzinie zakonnej do Aktu Zawierzenia Zgromadzenia Niepokalanemu Sercu Maryi. To wydarzenie ma miejsce w roku 170. rocznicy powstania Zgromadzenia. W tym dniu każda siostra ponawia złożone śluby zakonne czystości, ubóstwa i posłuszeństwa – z wdzięcznością za dar powołania i konsekracji zakonnej. Czynimy to w miejscach posługi – w konkretnych wspólnotach Zgromadzenia w kraju i po za jego granicami: od Rosji po Peru, Boliwię, przez Skandynawię, Europę. Jest to szczególny dzień siostrzanej jedności przez Niepokalaną i z Niepokalaną Patronką Zgromadzenia.
Niepokalana od zarania oddana Bogu jest zawsze blisko Kościoła. Nią zachwycił się przed laty bł. Edmund Bojanowski, nasz Ojciec Założyciel. Odkrywając tajemnicę Jej Niepokalanego Poczęcia, Jej przejrzystość a zarazem zwyczajność zapragnął, aby była Ona coraz bardziej znana przez codzienną posługę służebniczek. Odkrył Ją jako Tę, którą Bóg napełnił łaską. Bł. Edmund na ziemi wielkopolskiej pośród codzienności rozeznał znaki czasu. Ochrona dzieci, wsparcie dla rodzin w chrześcijańskim wychowaniu, troska o chorych, służba ubogim i samotnym, odpowiedzialność za ojczyznę jej kulturę i tradycję, „usługa chrzestna” – te znaki z XIX wiecznej Polski są wciąż aktualne. Powstające na początku Bractwo Ochroniarek, służące dzieciom, a później Zgromadzenie Zakonne oddał pod opiekę Niepokalanej, a dziewczęta nazwał służebniczkami. Pragnął, aby na wzór Maryi domy służebniczek i ochronki były miejscem przebywania Bożego Słowa. Aby jak ten w Nazarecie były otwarte dla innych, skromne, a siostry jak Ona przejrzyste. Codzienna modlitwa „Słuchaj Izraelu”, którą rozważała Maryja, przypominała Jej i przypomina nam służebniczkom, że słuchać Jego Słowa należy o każdej porze: gdy wstaję, gdy pracuję, gdy jestem w podróży i gdy kładę się spać.
Oddając Zgromadzenie pod opiekę Maryi Niepokalanej wskazał na Nią jako najlepszą drogę do Ojca. Jej zaufanie, oddanie a zarazem troska o codzienne życie w Nazarecie nieustannie nas inspirują.
Minęło już 170 lat od powstania Zgromadzenia, ale misja służby na wzór Niepokalanej trwa nieustannie. W niej jest ukryte nasze życie i powołanie do służby. Służba ma nas wyróżniać, szczególnie w obecnym czasie, gdy słowo służba jest rozumiane jako uniżenie, nie jest modnym słowem, a nawet wręcz odrzucającym. Jako służebniczki mamy w każdej chwili przedłużać misję Chrystusa Sługi i Maryi Niepokalanej zasłuchanej w Słowo Boże.
Maryja modliła się wszystkimi wydarzeniami swojego życia. Taką Maryję odkrył bł. Edmund – pielgrzymującą przez życie z Bogiem. Stąd z każdym dniem staje się bardziej zrozumiałym wyznanie bł. Edmunda, że bez Maryi trudno byłoby nam żyć na tym świecie. Ubiór sióstr służebniczek, jak tego pragnął Założyciel, ma przypominać nam siostrom, a także tym, których spotykamy w posłudze, ale też przypadkowo na ulicach miast czy wiosek, komu służymy i do kogo należymy.
Dziś już niebieskie sukienki Wasze i białe welony pokazują, że nie światu, ale niebieskiej Królowej służycie. Niechże więc i serca, i myśli, i słowa, i uczynki Wasze będą na niebieskich rzeczy obrócone statecznie. Niech święty pokój niebieski trwa na zawsze pomiędzy Wami, i w domu Waszym, i wszędzie gdziekolwiek Was Bóg powoła, czy do dziatek, czy do chorych, czy do pracy, niech Wam pociechy niebieskie towarzyszą i spływają na otaczających Was bliźnich. (Z Listu Edmunda Bojanowskiego z dnia 29.08.1867 r.)
Bóg i dzisiaj zaprasza do szczególnego naśladowania Niepokalanej, do wpatrywania się w Jej styl życia, którym było pełnienie woli Ojca. Zaprasza i wychodzi z propozycją dziś i zawsze – bez względu na czas i miejsce, na bieg historii. Dlatego modlimy się codziennie o nowe powołania do służby na wzór Niepokalanej.
s. M. Katarzyna Szulc
