bł. Edmund Bojanowski

Opiekun dzieci, ubogich i chorych

Bo święci są po to, ażeby byli dla nas natchnieniem. Natchnieniem do szukania Królestwa Bożego, do urzeczywistniania Królestwa Bożego na ziemi w każdym czasie, w każdym pokoleniu, w każdej duszy i w każdym narodzie.

Otwarcie na Boga

Dobry Bóg aby powiedzieć człowiekowi o swojej wielkiej i niezmiennej miłości w odpowiednim czasie i miejscu daje świadków czyli tych, którzy doświadczając Jego miłości stają się znakiem dla innych. Stają się natchnieniem do dobrego i odpowiedzialnego życia. Dobrym Aniołem na czas niewoli w naszej Ojczyźnie stał się

Edmund Bojanowski, który był otwarty na Boga – w tej otwartości zdaje się tkwić jego Tajemnica Świętości.

Czytając życiorys bł. Edmunda Bojanowskiego, który jest założycielem Zgromadzenia Sióstr Służebniczek BDNP, można się zastanawiać skąd On czerpał siły i pomysły do służby drugiemu człowiekowi.

Rzeczywiście Bojanowski spieszył z pomocą biednym, odwiedzał chorych, którym poświęcał dużo czasu, oraz zatroszczył się o dzieci, które pozostawały bez opieki rodziców lub były sierotami. To właśnie dla nich stworzył ochronkę, miejsce, gdzie mogły się w pełni rozwijać duchowo, umysłowo i fizycznie. Ludzie współcześni Edmundowi patrzyli z podziwem na te wszystkie dzieł, które on podejmował. Przecież był on całe życie naznaczony cierpieniem spowodowanym choroby, utratą bliskich osób i innymi trudami dnia codziennego Skąd ten fizycznie słaby człowiek miał tyle w sobie mocy? Czytając jego dziennik bardzo szybko możemy zauważyć, co było jego źródłem siły. Edmund bardzo często, prawie codziennie uczestniczył w Mszy Św., mimo że miał kilka kilometrów do kościoła i drogę tę trzeba było przebyć pieszo. Kościół na Świętej Górze w Gostyniu stał się jego drugim domem, spędzał tam wiele godzin. Eucharystia była najważniejszym wydarzeniem danego dnia. Przyjmując Jezusa w komunii Edmund łączył się z Nim ciałem i duszą.

Narzędzia

Minęło już ponad 170 lat od momentu, kiedy to w sercu Bojanowskiego krystalizowała się myśl o założeniu Zgromadzenia, przeminęły lata niewoli i skrajnej nędzy. Nadeszły nowe prądy kulturowe i zmieniające się też układy społeczne. Zmieniła się mentalność ludzi i styl życia, ewaluowały warunki zewnętrzne, w których powstawała pierwsza ochronka. Idea i charyzma dzieła Bojanowskiego pozostała niezmienna i rozwija się.

Pan Bóg posłużył się bł. Edmundem Bojanowskim i zechciał, aby on stał się Założycielem Zgromadzenia Zakonnego. Jako wzór i patronkę wszelkiej służby i miłowania Boga wskazał na Niepokalaną która jest Matką naszej ewangelicznej drogi. Jako Siostry Służebniczki jesteśmy powołane do tego by służyć, pomagać rodzinom w chrześcijańskim wychowaniu dzieci.

W tajemnicy naszego powołania ukryta jest miłość i troska o cierpiących, samotnych – tą misję złożył w nasze serca Założyciel, który odwiedzał chorych, dla nich otworzył szpitalik, sam opatrywał ich rany, przygotowywał lekarstwa, a nade wszystko modlił się z chorymi i za chorych, a tam gdzie gasło życie sprowadzał kapłana, aby każdy odszedł pojednany z Bogiem.

 

Życiorys

Życie bł. Edmunda Bojanowskiego przypada na czasy niepokojów, ucisków i zrywów powstańczych pierwszej połowy XIX wieku. Urodził się 14.11.1814 r. w Grabonogu koło Gostynia, w ówczesnym Księstwie Poznańskim, w głęboko religijnej i patriotycznej rodzinie ziemiańskiej. Atmosfera panująca w rodzinie i postawy rodziców tak wpłynęły na kształt jego osobowości, że:

„miłość Ojczyzny była dla niego pierwszą po miłości Boga”.

Rodzice przekazali mu także gorącą i żywą wiarę. W szczególny sposób wszczepili w jego świadomość bezgraniczne zawierzenie Opatrzności i Miłosierdziu Bożemu oraz cześć i miłość do Maryi, które charakteryzowały całe jego życie duchowe, nastawione na coraz pełniejszą realizację woli Bożej.

Ze względu na wątłe zdrowie bł. Edmund nie mógł uczęszczać do szkoły publicznej, lecz pobierał nauki od nauczycieli domowych. Jako młody człowiek z zapałem podjął studia najpierw na Uniwersytecie Wrocławskim w latach 1832-1835, a po śmierci rodziców kontynuował je na Uniwersytecie w Berlinie w latach 1836-1838. Studiował filozofię, historię sztuki, psychologię, logikę i poezję. Największą jego pasją stała się literatura. Już jako student pisał artykuły o kulturze polskiej, tłumaczył poezję czeską i serbską, a także „Manfreda” Byrona. Zbierał także pieśni ludowe polskie i innych krajów słowiańskich. Mimo wybitnych zdolności bł. Edmund musiał przerwać studia z powodu bardzo poważnej choroby płuc. Oznaczało to dla niego wielką stratę również dlatego, że stracił grono przyjaciół, z którymi czuł się duchowo spokrewniony.

Po powrocie do rodzinnego Grabonoga w roku 1838 rozwijał nadal talent pisarski i aktywnie włączył się w nurt pracy społecznej światłych Wielkopolan, której celem było moralne, kulturalne oraz ekonomiczne odnowienie polskiej wsi. Punktem przełomowym w życiu bł. Edmunda była epidemia cholery w roku 1849, która doprowadziła zubożałą ludność wiejską do nieopisanej nędzy i osierociła wielką liczbę dzieci. Wówczas bł. Edmund z narażeniem życia, dniem i nocą pielęgnował chorych, za własne oszczędności kupował biednym wieśniakom żywność i lekarstwa oraz sprowadzał do chorych lekarza i kapłana z posługą sakramentalną.

1814 - 1871

Bł. Edmund urodził się w Grabonogu k. Gostynia. Zmarł w Górce Duchownej.

1850

Założenie Zgromadzenia Służebniczek w symbolicznym dniu 3 – maj.

Myślał także o tym, by stworzyć ludowi wiejskiemu możliwość kształcenia się. Założył wypożyczalnie książek i dążył wszelkimi siłami do tego, by przez ożywienie tradycyjnych zwyczajów ludowych podnieść poziom kultury i moralności ludu wiejskiego. Chciał na nowo zdobywać ludzi do życia w wierze i kształtować ich w duchu Ewangelii.

W swym pedagogicznym wyczuciu bł. Edmund Bojanowski rozumiał jasno, że wszelkie wychowawcze starania trzeba zaczynać od dziecka, dlatego poświęcił się bez reszty poepidemicznym sierotom. Z czasem troską wychowawczą objął także inne dzieci wiejskie, organizując dla nich tzw. ochronki. Instytucję ochronek kształtował bł. Edmund w oparciu o głęboko przemyślane idee, wykorzystując bogate tradycje polskiej wsi, jej duchowe bogactwo, związki z ziemią i zajęciami rolniczymi. W swoich Notatkach ukazuje jako niezawodne środki wychowania naturę, religię i historię, które mają splatać się w harmonijną syntezę pracy, miłości Boga i bliźniego oraz praktycznego umiłowania ziemi i kultury polskiej. Bł. Edmund sam opracował program pracy wychowawczej w ochronkach na każdy dzień, tydzień i każdą porę roku.

Oryginalny pomysł

Oryginalny jego pomysł polegał także na tym, że do pracy opiekuńczo-wychowawczej w ochronkach postanowił „powołać” dziewczęta wiejskie.

Był przekonany, że musi to być zespół osób ofiarnych, ożywionych wspólną ideą, więc coś w rodzaju zakonu. Tak bł. Edmund Bojanowski będąc człowiekiem świeckim założył 3 maja 1850 r. żeńskie zgromadzenie zakonne o charakterze apostolskim. Istnienie zgromadzenia oparł nie na fundacjach czy kweście (jak to bywało w jego czasach), ale na pracy sióstr.

Bł. E. Bojanowski napisał Regułę dla sióstr i do końca życia oddawał wszystkie siły kształtowaniu i rozwojowi nowych wspólnot Zgromadzenia Sióstr Służebniczek. Chciał służyć Zgromadzeniu jako kapłan, dlatego w 1869 r. rozpoczął przygotowanie do przyjęcia sakramentu kapłaństwa w Seminarium Gnieźnieńsko-Poznańskim. Jednak ze względu na chorobę musiał opuścić Seminarium. Wówczas Metropolita Gnieźnieńsko-Poznański Kard. Mieczysław Ledóchowski wypowiedział znamienne słowa: „Jestem głęboko przekonany, że Pan Bóg chce tego człowieka w stanie świeckim uświęcić”. Po opuszczeniu Seminarium bł. Edmund zamieszkał u swego przyjaciela Ks. Gieburowskiego w Górce Duchownej, gdzie zmarł rok później, 7 sierpnia 1871 r.

św. Jan Paweł II o bł. Edmundzie

13.06.1999 r. Ojciec Święty Jan Paweł II zaliczył Edmunda Bojanowskiego do grona błogosławionych, czyniąc go patronem laikatu. Powiedział wtedy o nim:

Apostolstwo miłosierdzia wypełniło (…) życie bł. Edmunda Bojanowskiego. (…) Wiedziony pełnym wrażliwości rozeznaniem potrzeb, dał początek licznym dziełom wychowawczym, charytatywnym, kulturalnym i religijnym, które wspierały materialnie i moralnie rodzinę wiejską. Pozostając świeckim człowiekiem, założył dobrze w Polsce znane Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Bogarodzicy Dziewicy Niepokalanie Poczętej. We wszystkich działaniach kierował się pragnieniem, by wszyscy ludzie stali się uczestnikami odkupienia. Zapisał się w pamięci jako „serdecznie dobry człowiek” (…). W swojej bogatej działalności daleko wyprzedził to, co na temat apostolstwa świeckich powiedział Sobór Watykański II. Dał przykład ofiarnej i mądrej pracy dla człowieka, Ojczyzny i Kościoła.

Szybki kontakt:

Wyrażam zgodę na przetwarzanie przesłanych danych zgodnie z polityką prywatności

Zgromadzenie Sióstr Służebniczek
Bogarodzicy Dziewicy Niepokalanie Poczętej
ul. Bojanowskiego 8 - 10, 39-200 Dębica
tel. 14 670 40 51 (sekretariat)
email: sekretariatgeneralny@siostry.net

Delegatka ds.ochrony małoletnich
email: ochrona.maloletnich@siostry.net
Inspektor Ochrony Danych
email: iod@siostry.net

Pekao S.A.
33 1240 1923 1111 0000 2029 2265

tel. 14 670 27 14 (furta klasztorna)
email: debica.bojanowskiego@siostry.net

Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.

Polityka prywatności